زمانی اراده خدا بر این امر واقع شد که بر قومی عذاب نازل کنه، بعد از مدتی مشاهده کردند که هیچ عذابی وارد نشد! و اوضاع آرامه… پیامبر قوم، از خدا پرسید: ماجرا چیست؟
خطاب آمد: « ای نبی من! عذابی بالاتر از اینکه لذت مناجاتم را از دل خلائق بیرون ببرم، در خزانه ی خود سراغ نداشتم و اکنون این جماعت را به همان عذاب و بلا مبتلا کرده ام.
آهای جماعت! در این روزگار هم بزرگترین عذاب و شکنجه ی خدا اینه که « یاد امام زمان(عج) در دل ما، جایی نداره و خلائق، صاحبشون رو فراموش کرده اند...
(روز عالم سوز/ص۲۸۴)
«مصاف»
آیات قرآن، روایات رسول خدا واهل بیت علیهم السلام ، دعاهای صحیح و متینی که در مهم ترین کتابهای دعا نقل شده، به انضمام تجربه انسان از زمان به وجود آمدن تا الان، نشان می دهد که تمام انسانها درطول عمرشان، درمعرض انواع سختی ها بلاها، مشقت ها و رنج ها هستند.
درحدیث قدسی خداوند متعال می فرماید: «مردم دنبال چند چیز هستند که من آنها را خلق نکردم، ازآنها آسایش ورفاه وراحتی کامل دراین دنیا است.»
اگر کسی دنبال آسایش مطلق، رفاه کامل و راحتی بگردد، پیدا نمی کند؛ چون من خلق نکردم و زمینه اش را در این دنیا فراهم نکردم. این آرامش و آسایش دردنیا نسبی است و مطلق وهمیشگی نیست،اما سختی ها و بلاها و رنج ها و مشقت هایی که تمام انسانها گرفتارش بودند و هستند و خواهند بود هرکدام به تناسب خود صبرواستقامت و تحمل نیازدارد.
